من و کوهنوردی

اخبار ، یادداشت ها ، تجربیات و گزارش برنامه های من در کوهنوردی

من و کوهنوردی

اخبار ، یادداشت ها ، تجربیات و گزارش برنامه های من در کوهنوردی

چرا کوهنوردی می کنیم؟

کوه پیمایی و کوهنوردی به هرحال نوعی ورزش به حساب می آیند. حتی کوه پیمایی در دامنه ها و مناطق نه چندان بلند نیز اثر فرحبخش و نشاط انگیز خود را بر تن و جان ما می گذارد. کوه پیمایی از بهترین ورزش ها و تفریح هاست که به خاطر تحرک در هوای آزاد و پاک، بیشترین تاثیر را در بازسازی بدن دارد.

کوهنوردی یک ورزش درست و حسابی است که با وسایل ویژه و آمادگی جسمی و روحی و برنامه ریزی و دانش خاص خودش، اجرا می شود. رسیدن به قله ها علاوه بر آمادگی تن و روان، مستلزم جهت شناسی و نقشه خوانی، هواشناسی، بهمن شناسی، آشنایی با تغذیه و امداد کوهستان و ... است. اما پیش از اینها نیازمند سازماندهی و مدیریت و فوت و فن هدایت گروه است.
  
اما این ورزش نسبت به ورزش های دیگر تفاوت هایی دارد که مهم ترین آنها:
- دور بودن از چشم مردم و رفاقت به جای رقابت است.
- ورزش کوهنوردی به صورت اصیل آن همیشه به دور از چشم تماشاگران و تشویق آنها بوده است.
- هیچ وقت در پایان کوهنوردی دست یکی را بالا و دیگری را پایین نمی برند. بنابراین جایی برای خود نمایی نمی ماند.
- در این ورزش کسی پای دیگری را قلم نمی کند، تنه نمی زند.
- اینجا بدون داور و سوت و زنگ، هیچکس خطا نمی کند و همه به یکدیگر خسته نباشید می گویند.
- بدون هیچ دیدار و آشنایی قبلی همه با هم رفیق اند و سر سفره یکدیگر می نشینند.
- کمک به در راه ماندگان و سرمازدگان، اصلی پذیرفته شده است.
- نشان دادن راه و هشدار دادن خطر یک عادت است.
- به کسی که هیچ گاه او را ندیده ای و شاید در آینده هم هیچ گاه او را نبینی کمک می کنی چرا که کوه چنین ایجاب می‌کند.
 پس گزاف نیست اگر بگوییم کوهنوردی مدرسه اخلاق است.

از نظر کسانی که عادت دارند زیبایی برف را از پشت شیشه و از کنار بخاری تماشا کنند، کوهنوردی نوعی دیوانگی است، آخر برای چه کسی این همه راه برود، بار به دوش بکشد، با دستان کرخ شده و تن سرمازده ساعت ها درون چادر یا جانپناه، بلرزد، بی خوابی و کوفتگی را تحمل کند، سرانجام خسته و تشنه و گرسنه خود را به بالای کوه برساند و به پایین برگردد! کسی که هیچ گاه لذت رسیدن به قله را نچشیده، کسی که تن به طبیعت نسپرده و با آن انس و الفت پیدا نکرده، حق دارد چنین بیاندیشد. جورج مالوری کوهنورد پر آوازه انگلیسی و از پیشکسوتان صعود اورست در پاسخ به این پرسش که چرا به کوه می رود، پاسخ داده بود: چون قله آن بالا است.

منبع: جمعیت هلال احمر اردبیل
گردآوری: دکتر حمید مساعدیان
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد