خداوند در خلقت هر مخلوقی، حکمتی قرار داده و هیچ مخلوقی را بیهوده نیافریده است. در قرآن کریم آمده است: «ربنا ما خلقت هذا باطلاً سبحانک فقنا عذاب النار؛1 خدایا! چیزی را به گزاف و بیهوده نیافریدی و تو منزهی از این که کاری گزاف و بیهوده انجام دهی؛ پس ما را از عذاب آتش و دوزخ، نگه‌دار». در مورد خلقت کوه نیز اهدافی در کار بوده که یکی از آنها وادار نمودن انسان به اندیشه درباره آن است؛ تأمل و اندیشه‌ای که موجب شناخت خود وخدا شود. در قرآن کریم، 38 بار کلمه کوه (جبل) و کوه‌ها (جبال) آمده است. کلمه کوه در بعضی آیات، نقش محوری و در بعضی دیگر، نقش فرعی به عهده دارد و از معانی آیات چنین برمی‌آید که کوه، یکی از خلقت‌های بزرگ آفرینش می‌باشد؛ در روایات آمده است که کوه، محل پناهگاه و رشد و اندیشه حضرت ابراهیم علیه‌السلام، محل مناجات حضرت موسی علیه‌السلام، مخفیگاه اصحاب کهف و از همه مهم‌تر، محل عبادت خاتم پیامبران، حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله و محل نزول اولین آیات الهی توسط حضرت جبرئیل بر این پیامبر عظیم‌الشأن است.
ادامه مطلب ...